'Tourist Police' - Attribution: Η Ζάκυνθος, ή 'Φιόρο του Λεβάντε' (= Το Άνθος της Ανατολής), όπως είναι γνωστή από τα χρόνια της Ενετοκρατίας, είναι η εστία της ιδιόμορφης επτανησιακής κουλτούρας και γενέτειρα μεγάλων μορφών του νεοελληνικού πολιτισμού.
Το νησί χτυπήθηκε από τον Εγκέλαδο το 1953, αλλά κατάφερε να ορθοποδήσει και να μετατραπεί, με ραγδαία τροχιά ανάπτυξης, σε αξιόλογο τουριστικό προορισμό. Βρίσκεται στα νότια του Ιονίου Πελάγους και απέχει 9,5 ναυτικά μίλια από την αντικρινή ακτή της Πελοποννήσου και 8,5 από την γειτονική Κεφαλονιά.
Έχει τακτική σύνδεση με την Κυλλήνη της Ηλείας, από το Σκινάρι συνδέεται όλο το χρόνο με την Πεσάδα της Κεφαλονιάς, ενώ διαθέτει και αεροδρόμιο που εξυπηρετεί πτήσεις από Αθήνα αλλά και πτήσεις τσάρτερ, ιδιαίτερα το καλοκαίρι.
Η αγροτική παραγωγή δεν έχει υποχωρήσει παρά την τουριστική ανάπτυξη, και οι γεωργικές ασχολίες περιστρέφονται γύρω από την καλλιέργεια ελιάς, σταφίδας, εσπεριδοειδών και της μικρής ζακυνθινής φράουλας.
Η οικοτεχνία παραδοσιακών κεντημάτων και υφαντών, αποτελεί έναν ακόμα αξιόλογο κλάδο της τοπικής οικονομίας. Ονομαστά ζακυνθινά προϊόντα είναι το κρασί Βερντέα, το εξαιρετικό λαδοτύρι, τα μαντολάτα και οι κολόνιες. Στις εορταστικές μέρες, οι Ζακυνθινοί δεν παραλείπουν να προμηθευτούν παστέλια και φριτούρες από τους γραφικούς παστελάδες που συγκεντρώνονται συνήθως έξω από τους ναούς.